Die Weihnachtsgeschichte in reinstem Baselstädter Dialekt

Em Liebgott sy Soon kunnt in d Wält

1 In dääre Zyt het der Kaiser Guggi bifoole, dass jeede Bewooner von em Reemysche Ryych naamendlig in Lyschten erfasst wäärde sott. 2 E settigi Volkszellig het s no nie gää ghaa. Sin isch duuregfiert woorde, wo der Gwirinius Guverner z Syrie gsiin isch. 3 E jeede het in die Stadt goo miese, us der är gschtammt het, fir sich deert yydraage z loo. 4 Wil der Sepp e Nookumme von em David gsiin isch, der z Betlehem gebore worden isch, isch är vo Nazaret z Galiläa uf Betlehem z Judäa dampft. 5 Der Sepp het sich deert yyschryybe loo miese, zämme mit syner junge Frau Meieli, dien uff e Mentschli blangt het.

6 Wo sii z Betlehem gsii sinn, het d Meielin ir eerschts Mentschli – e Soon – zur Wält brocht. 7 Sii het en in Windle gwiggled und in e Grippen im Stall glegt, will si im Gaschthuus kai Blatz bikoo gha hänn. D Hirte uff em Fäld 8 In dääre Nacht hänn dussen uff em Fäld e baar Hirten iri Häärde bewacht. 9 Aiswägs isch en Ängel vom Liebgott zun ene drätte, und s Liecht vom Liebgott het sin umstralt. D Hirte sinn schuurig verschrogge, 10 aaber der Ängel het gsait: „Feerchtet ech nit! Ych bring eich die grescht Fraid fir jeede Mentsch: 11 Hit isch fir eich in der Stadt, in der scho David gebore woorden isch, der lang erseenti Retter zuur Wält koo. Es isch Grischtus, der Heer. 12 Und draa wäärdet iir en uusmache: S Mentschli lyt, in Windle gwiggled, in ere Grippe!“ 13 Uff aimool sinn si von unzelligen Ängel umgää gsii, die der Liebgott griemt hänn: 14 „Em Liebgott im Himmel gheert jeedin Eer; denn äär het der Friiden uff d Äärde brocht fir e jeede, der baraad isch, sy Friiden aaznää.“ 15 Wo d Ängel sii verlosse gha hänn, hänn d Hirte bschlosse: „Kemmed, mir geen uff Betlehem. Mer wänn gsee, waas deert gscheen isch und vo waas der Ängel vom Liebgott gschwätzt het.“

16 Si hänn sich graad uff der Wääg gmacht und hänn d Meieli und der Sepp und s Mentschli, das in der Grippe gläägen isch, gfunde. 17 Wo si s Mentschli gsee hänn, hänn d Hirte brichted, was iine der Ängel gsait gha het. 18 Und e jeede, der ire Bricht gheerd het, isch driiber schuurig verstuunt gsii. 19 D Meieli aaber het sich jeedes Woort erliggt und het allibott driiber gstudiert. 20 Drufaabe sinn d Hirte zun iire Häärde zruggkehrt. Si hän der Liebgott griemt und em danggt fir das, was siin in däre Nacht erläbt gha hänn. Alles isch brezyys esoo gsii, wie der Ängel es iine gsait gha het.

Text übersetzt aus dem Lukasevangelium, Kapitel 2: Timotej Alexander Rosebrock