D´Wiehnachtsgschecht of Lozärndüütsch

Gottes Sohn chonnt e die Wäut

1 E dere Ziit het de Kaiser Auguschtus befohle, dass aui Bewohner vom römische Riich namentlech ede Lischte söued erfasst wärde. 2 So ne Voukszähligs hets no gar nie gäh. Si esch döregfüert worde, wo de Quirinius Guvenör z´Syrie gsi esch. 3 Jede het müesse e die Stadt go, wo n´är ursprönglech här chonnt, zom sech det lo iträge. 4 Wöu de Josef e Nochkomme vom David gsi esch, wo z´Bethlehem gebore worde esch, esch är vo Nazareth en Galiläa of Bethlehem en Judäa greist. 5 De Josef het sech det müesse lo ischriibe, zäme met sinere Frou Maria, wo grad es Chend erwartet het.

6 Wo si z´Bethlehem gsi send, het d´Maria eres erschte Chend - e Sohn - of d´Wäut brocht. 7 Si het ehn e Wendle gwecklet ond ehn ene Fuetterchreppe em Stau gleit, wöu si em Hotel ke Platz me öbercho händ. 8 E dere Nacht händ verosse ofem Fäud es paar Herte ehri Härde bewacht. 9 Plötzlech esch e Ängu vo Gott zo ehne cho ond Gottes Liecht het si omstraut. D´Herte send sehr fescht verschrocke, 10 aber de Ängu het gseit: "Händ ke Angscht! Ech brenge öich die gröscht Fröid för aui Mönsche: 11 Höt esch för öich ede Stadt, wo scho de David gebore worde esch, de lang ersehnti Retter of d´Wäut cho. Es esch Chreschtus, de Herr. 12 Ond do dra wärded ehr ehn erkönne: S´Chend liit, e Wendle gwecklet, enere Fuetterchreppe!" 13 Of einisch send si vo onzählige Ängle omgäh gsi, wo Gott globt händ: 14 "Gott em Hemmu ghört aui Ehr; wöu är het de Frede för aui of d´Ärde brocht, wo bereit send, sine Frede a z´näh." 15 Nochdemm d´Ängle si verloh händ, händ d´Herte beschlosse: "Chömed, mer gönd of Bethlehem. Mer wänd gseh, was det passiert esch ond vo was de Ängu Gottes gret het."

16 Si händ sech sofort of de Wäg gmacht ond händ d´Maria ond de Josef ond s´Chend, wo enere Fuetterchreppe gläge esch, gfonde. 17 Wo si s´Chend gseh händ, händ d´Herte verzöut, was ehne de Ängu gseit gha het. 18 Ond aui, wo ehre Brecht ghört händ, send do dröber sehr erstuunt gsi. 19 D´Maria het sech aber jedes Wort gmerkt ond het emmer weder dröber nochedänkt. 20 De send d´Herte weder zo ehrne Härde zrogg gange. Denn händ si Gott globt ond ehm för das danket, wo si e dere Nacht erläbt händ. Aues esch genau so gsi, wies de Ängu ehne gseit het.

Text aus Lukas 2 übertragen von Rahel Schär, Dieboldswil ins Luzerndeutsch