Wo’s z’Bethlehäm iitroffe send, isch de Geburtstermin noche gsi, und d’Maria hät e Büebli öbercho. Si hät’s i Wendle gwigglet und im e Schtall in e Fuetterchrepp ine glaat. En anderi Onderkunft hönd’s nämlech neene gfonde. I de Nööchi uf em Fäld hönd i säber Nacht e par Hirten eri Härde ghüetet. Uf zmool isch en Ängel vo Gott vor ene gschtande, und es isch ganz häll worden om si ome. D’Hirte send schampar verschrogge, aber der Ängel hät gsaat: „Ehr mönd kon Angscht ho! Ich bring Öü e gueti Nochricht, wo sich s’ganz Volk cho dröber freue. Hüt isch nämlech i de Schtadt vom David de Retter uf d’Wält cho, wo me scho lang uf en planget hät: Chrischtus, de Härr. Gönd no go luege: Ehr fended en i Wendle gwigglet in ere Fuetterchrepp – o dem käned Ehr en!“ Uf zmool send ringom no ganz en Huufen anderi Ängel gschtande. Die hönd Gott globt und grüeft: „Ali Ehr ghört Gott im Himmel! Är hät de Friden uf d’Ärde bbroocht för ali Mänsche, wo parat send, dä Friden oozneh. Wo die Ängel noch eme Wiili wider im Himmel verschwunde send, hönd d’Hirte zonenand gsaat: „Chämed, mer gönd uf Bethlehäm go luege, wa dei passiert isch und wa der Ängel gsaat hät!“ Si send sofort ufbbrochen und hönd d’Maria und de Josef gfonden und s’Chendli i de Fuetterchrepp. Wo si’s gsäh hönd, hönd’s alls verzellt, wan ene der Ängel gsaat hät, und ali, wo’s ghört hönd, hönd gschtuunet dröber. D’Maria aber hät sich ales guet gmerggt und hät immer wider dröber noogschtudiert. D’Hirten aber send wider omgkehrt zo erne Härde. Si hönd Gott globt und em tangget för all da, wa’s i däre Nacht hönd tören erläbe. Es isch alls präziis so gsy, wie’s der Ängel ene gsaat hät. Text übertragen aus Lukas 2 von Peter Keller, Müllheim
Datum: 17.12.2005
